Het is begin december 2017. De eerste nachtvorst ligt alweer achter ons en dat betekent dat de bomen nu snel hun blad gaan verliezen. Vanwege de voorspelde mist reis ik af naar de prachtige Oisterwijkse vennen en plassen. Vooral het voortse Goorven is dan magisch om te zien. Mist met de aangekondigde nachtvorst geeft een grote kans op rijp, alsof er een fijn laagje witte poedersuiker, sprookjesachtig, over het landschap is gestrooid.
Het landschap ligt er ’s morgens bij zoals ik het me voorstelde en al snel maak ik de geijkte klassieke beelden die al talloze keren bij deze vennen zijn gemaakt. Maar dat kan me eigenlijk niets schelen want ik heb er enorm veel plezier in. Hier en daar maak ik een minder vanzelfsprekende foto. De tijd vliegt voorbij op deze manier, gelukkig blijven de omstandigheden ongeveer gelijk, is de mist zeer hardnekkig en blijft de kou zolang in de lucht dat er alle kans is om de rijp te fotograferen. Zo vervolg ik mijn route en loop onder een opvallende beukenboom door. Deze valt me op omdat de boom nog redelijk vol in het blad zit. Hier moet ik iets mee doen, maar wat?
Het landschap rondom is kaal en er is geen mogelijkheid om de boom tot zijn volle pracht te laten komen in een foto. De takken van de beukenboom hangen als een paraplu over het bospad en dat brengt me op een idee. Deze paraplu verdient het om van onderen gefotografeerd te worden. Ik kies positie en stel mijn statief op. Wacht even, als ik nu nog even wat opschuif valt de onderste tak net voor de stam van de boom waardoor deze minder prominent in beeld komt. Er heerst een lichte bries in het bos, dat geeft de onderste tak een waziger uiterlijk en eigenlijk bevalt me dit wel. Met een zo licht mogelijke belichting kom ik tot dit uiteindelijke beeld.